"කිරි...කිරි...කිරි..."
ඇඳවිට්ටම කෑගසයි...
වේදනාබර හඬින්
අඳුරු තිමිර පට
එළාඇත අහස අවුරා
අඩවල්කල කවුළු තුළින්
කාලය පැනදුවන
මායාකාරී ලෝකයේ
ඈඳවිට්ටම කෑ ගසයි
හැමදාමත්........
දුක්බරව........
වොට් හතලිහේ බල්බය
එල්වාඇත අහසේ..
ඒ ලෝකයේ සඳ
නොපෙනීගොසිනි ඇතිරිල්ලක
කෙඳිරිල්ලක්වත් නැති
ගොලුවූ සඳවත පෙළමින්
මහමේරුව ගෝරනාඩුවක
බල්බයට ආදරෙන්
පළඟැටි පෙම්වතුන්
දිවිනසාගන්නා ඒ ලොවේ
හැමදාම මියෙන සඳක්
ඇත අහස යට....
ඇඳවිට්ටම බලාසිටී...
හැමදාම පැරදෙන යුද්ධයක්....
ඒ දරාගත නොහැකිතැන
කෑගසයි ඇඳවිට්ටම
දුක්බරව...වේදනාවෙන්...
"කිරි...කිරි...කිරි..."
අවසානයේ...
සඳ මියැදෙන යුද්ධය
සිරුර තනිකොට දමා...
පැනදුවයි කූඬැල්ලෙක්
පැළඳූ නොයෙක් වෙස්මුහුණු,
කූඬැල්ලන් පමණක් ලගින
ඒ මෙට්ටයේ කෙළවර
සිටී ඇඳවිට්ටම...
සඳ හඬයි...
ඇඳවිට්ටම බදාගෙන
නටනතුරු උණුකළ කඳුළු
දවාලයි ඇඳවිට්ටම
තැඹිලිපාට සල්ලිකොළ ධජ
එල්වා ඇඳවිට්ටමේ
යුද්ධයක් අවසන්
මුරුගසන් වරුසාව...
ඇරඹේ එතැනින්
සඳයි ඇඳවිට්ටමයි
පමණක්....
ඉතිරිවූ ලෝකයේ....
No comments:
Post a Comment