පන්සලෙන් කෑල්ලක්,
පාසලෙන් කෑල්ලක්,
වෙල්ඉපනැලි කුඹුරු
යායවල් එකතුකර,
ගල්ලෑලි හුණුකූරු
ගල්කණු ද ප්‍රතිමා ද
සඳකඩපහණ උඩ
අත්තිවාරම් දමා...
නැගෙන ගඩොල් බිත්ති හා
සිමෙන්තිකණු හාද වී...
අහසෙ දුම් පටලවා
නිල්පාට වසාලා
කුරුටු ගා හිරුමඬල
අහසෙනුත් මකාලා
ඉදිවුණු අපේ ආශ්චර්යවත්
ෆැක්ටරිය....
කුඹුරුවැඩ
නවතන්න
අත්තම් ගෙත්තම්
මොටද..?
රැස්කකා පේළිබැඳ
වැඩට යමු
ෆැක්ටරියේ...
අලුත උපන් කෙල්ලන්ට
අලුත උපන් කොල්ලන්ට
ගොඩේවැඩ ඕනැනෑ
වැඩට යමු ෆැක්ටරියේ...
සුද්දන්ට මහන්නට
තොගගණන් ඇඳුම් ඇත...
අපට ඇඳුමක් නැතත්
කොයිතරම් අගනේද..?
කෙනෙක් මසතී අතක්
තව කෙනෙක් බොත්තමක්
ඇති ඉගෙනගත්තොතින්
හොඳට ඒ ටික වුණත්
ගෙවන්නට සතුටින්
අපේ අලුත් ජීවිතේ...
නගරයේ උන් වගේ
කලිසම් ද දම්වැල් ද,
සෙල්ෆෝන් අතපයේ
බැඳන්යන ලණුකැරලි
කනකරේ එල්ලන
ලෝහකෑලි, මලුගණන්
ගත්තොතින් යහමින්
ගෙවිය හැකි ජීවිතේ...
කරවන්ට අය නැත්නම්
මොටද මේ හැටි කුඹුරු..?
කුඹුරු ටික ගොඩකරලා
හදමු තව ෆැක්ටරි
අන්තිමේ මුළු රටම
එකාමෙන් එකතු වී
ෆැක්ටරියෙ වැඩට යමු
රටේ නැත්නම් සහල්
පිටරටින්වත් ගෙනෙමු.
එහෙමවත් බැරි වුණොත්
ලෝහකෑලි අරුමෝසම්
සෙල්ෆෝන්,ලණුකැරලිවත්
ඉතින් ගිලදාමු.
ඉතින් ගිලදාමු.
රචනය:නර්මදා චතුරංගි වික්‍රමආරච්චි
No comments:
Post a Comment